Yüzüne değen perçemin
kıvrak ucuna iliştim
bir müddet sustum öyle
sen gülümsedin
birden koptu içimde
sokak çocuklarının cıvıltıları
o nasıl bir gülüştür ki
kuş kafileleri taşır
gözlerimin buğultusuna böyle...
Ağlamak da laf mı şimdi?!
ben gözlerimin ışıldağından
akıyorum
yüzüne dalıp giderken
sanki mushaf-ı Şerif'in
altın sayfalarına bakıyorum
Kendimi kendimden azâde
dudağındaki kıvrımın
insafına bırakıyorum
seni tanıyalı
hayatın çürük tahtasına
"bu kez belki tutar"diye
bir çivi daha çakıyorum...
Tabutum çivilensin zilan!...
gözlerimden mil geçsin de
nil nehri taşsın yanaklarıma
yakınıma köreldim zilan!
çok da uzaktayım uzaklarıma...
II.
Oy zilan...
diline ipotek konmuş
şairin mısrası
Oy zilan...
Bir yatağı bile olmayan
"Yardım ve yataklıktan
katli vacip köylülerin"
bir vadide kurşunlara dizilirken
hayâlime yansıması
Oy zilan...
aşkın ve kardeşliğin
iki çıplak nehir gibi
bir kavşakta karışması
Oy zilan...
Bu kalbin kendinden kaçıp
kendiyle barışması
Oy zilan...
Diyarbekir'den Gazze'ye
Kâbil'den Nagasaki'ye
Yüzleri yangın çocukların
hiç bitmeyecek gibi gelen
ğlaması...ağlaması...ağlaması...
III.
Bu günlerde herkes
"Filistin'li"
Vay sizi yalanları sevilesiceler!...
vay gözleri oyulup birer bilye gibi
ellerine verilesiceler!...
vay kaçacak bir yer bulamayıp
yerin karnına giresiceler!...
Biz bir ömürdür
Diyarbekir'liyiz
Lice'liyiz
Muş'luyuz
Kafamız patlar Sivas yangınlarında
Öncesinde Amûdê'liydik
üçyüz çocuğumuzu
aynı ateşin alevlerine verdiydik
"Madımak"deriz
güler geçeriz
otuzaltı destanımızı da
yürek kitabımıza işler gideriz...
"ısırgan otu"diye bir türkü vardır hani
madımakrestoranda
et yiyenlere armağan ederiz
otun od ile sınanmasıdır
bazen yaşam
Yanarız da türkülerimiz
çığırdaşır bir yandan
Biz bizi yakanlardan
çok daha mutluyuz
Biz bizi yakanlardan
çok daha onurluyuz
...
Yakanlar
en fazla onun-bunun
kızak itleri
Biz yananlar sa
ULUORTA
ORTADOĞUYUZ...
NEFES ALIP VERMEK KADAR
GERÇEK VE DOSDOĞRUYUZ...
IV.
"Ben cellatlarımdan daha uzun yaşayacağım"
dediydi...
tabure ayaklarının ucundan sekip
tıngır mıngır devrildiydi
O'nu asanlar şimdi nerede zilan?
O'nu sorarsan;
demin bunları yazmam için
titreyen kadim elleriyle
kalemi bana verdiydi...
V.
Oy zilan...
Körler görsünler diye
Oy zilan...
sağırlar duysunlar diye
Oy zilan...
Beni seni görmeden de olsa
varsın vursunlar diye
Oy zilan..
artık içimdeki çığlıkları
sustursunlar diye
yazıyorum...
üzerime gelen panzerin
ödlek şoförüne ithaftır
yazıyorum...
onun bunu bilmemesi tuhaftır
yaşıyorum...
bu yaşamdan sevdiklerim muaftır...
Bilâl Mardin
