Olmadı işte!

Yeline yüz değmediğim

bir gül tufanı iklimdin

belki de bana

bir mektupla gelmesini beklediğim

mütebessim bir resim...

ama olmadı işte!

ne desem aleyhime delildir

senin hükmünce...

Mürekkebi kurumadan

yazılan tutanakların

boynum kırılmış olacak

bu aşkın yağsız ilmeğinde...

öldürmelere ölüm

ölümlere ölüm!

şen olsun darağaçları

ölen biz öldüren biz!...

Ne kadar markalı ve pahalı giyiniyor

ve ne kadar da ucuza satıyoruz

birbirimizi böyle!...

Söz konusu bir dostun hayatı olunca

enflasyon tavanları delip yıldızlara sıçrıyor

ve dostun ismi ağzımızda

yutulmaz bir zehr-i zıkkım oluyor...

Kimselerle hasbihâlim kalmadı

yazık ki annem-babam da dahil

bırakın söylesinler her ne söylüyorlarsa

zaten söylenmedik sözleri mi var

ben kadersize dair?!...

Her oturuşta

tekmil ölmüşlerin etleri ve iffetlerinden

ziyafetler çekilen

kalan kemiklerle biri diğerine devrilen

gıybet batağı sohbetlerden uzağım

köşe bucak sakınırım ki

değmesin onların lafzına dilim dudağım...

Her kim ağzını açsa bir diğerinden şikayetli

Her biri diğerinin düşüncesinde lanetli...

Ve lakin ben

ne zaman bir şey söyleyecek olsam

açtım defterimi yumdum gözümü

yazdım yazılasıları...dedim deyilesileri...

bilirler bilenler

pek de esirgemem hani söylenecek sözümü

yağmur olsalar damla işlemez bana

ben Diyarbekir surlarına dayarım yüzümü...

Olmadı işte!

ne desem yalan bileceksin

bundan zerre miktarınca incinmem

doğruyu söylesem sen inanmazdın

yalan söylesem kendim kanmazdım

Neyle telafi ederim ki

senden kalan

bu kainatlar dolusu boşluğunu?

çocuklara bile sorsan bilirler

o boşluğu dolduracak olanın

yalnız ve ancak sen olduğunu...

Öyleyse bir kuytuya çöküp

salya-sümük ağlayabilirim

sesimi duyan yok ne de olsa

gözlerimden taşıp

ayaklarının dibine akabibilirim

Sen yine de dönüp aldırma bana

kör olana değin ardından bakabilirim...

Ama yine de olmadı işte!

Ne birilerine içim uyandı

Ne de başım birilerinin dizlerine dayandı

Bu yüzden midir dersin

yalnızlığın vebası

bu kadar kudurup bana dadandı?

Kopuk bir kol olmak vardı oysa

Bir tutuklunun

"hayata dönüşünden"artakalmış olarak

aç bir itin ağzında olmak da dert değildi

hiç değilse o bile açlığına yenilip beni yemeyecek

götürüp eştiği bir çukura gömecekti

yani senin gibi

kurda kuşa yem olsun diye

böyle onursuzca terk etmeyecekti...

Biliyorum

"ben bu filmi daha önce de görmüştüm"

diyeceksin...

Yalan!...boyundan büyük yalan!

Ben filmi yaşıyorum

sen se sadece maroken koltuğunda

çerezlerin ve bilmem ne aromalı cikletlerinle

bir ucuz yosma kıvırtışıyla

şaklak-patlak seyrediyorsun

Sen bunca kuyruğu kapana kısılmış yalanı

nerelerinden uyduruyorsun?!

Evet her kes dediğinde haklı

üzerimdeki kara gömleklerce karamsarım

yıldızlarını söktüler gök yüzümün

yol iz bilmediğim bir yerlerde
yitmiş gitmişim

ışıltısına doğrulamıyorum

geceme yıldızlanan gözünün...

Sürü sürü çakallarla geçerler düşlerimden

salyaları damlamakta ısırık yerlerimden

okyanuslarla yıkansam karetmez

arınamam bana bunca ettiklerinden

ve hala çekiştirip parçalarlar

kanlar içinde sessizliğimi

Kimin şuh gülüşüyle avuturum ki

tebessümünden mahrum sensizliğimi?

Çağırıyorum yine çocuk ısrarlarımla

Gel diyorum onlardan olma

ellerimden çekme ahhh ellerini

gel düşler yurdumun telli gelini!...

Şair ne demiş;

"İnsan çocuktur gerisi kirlenme"

iyi de ben senin bir selamını

haketmeyecek kadar büyümedim ki!

Kime söylüyorum ki ben?

iyisi mi ben artık toparlanıp gideyim

sen de kalk kapını kapat

dön bir an önce

envai çeşit renk ve kepazelikte

dizilerin...çerezlerin...cikletlerine

çatlayıncaya kadar uyu kaygısız

zaten kapanmaya da gelmemiştim

senin o nankör dizlerine...

*

Bilâl Mardin