Kocaman bir"ah..."gibi
duruyoruz hayatın genzinde
kocamış bir"ah..."ile
içime doluyor susuyorsun
söz ki ar eder...utanır sesinden
işte nefesimle soluyorum seni
her bir mırıltıyla nefeslerinden...
Susma konuş!..
hayattan gider gibi
gidiyorum senden
haydi konuş!..
başka nasıl diner bu ayrılık
nasıl avunur bu hıçkırık
nasıl telafi olur bu kopuş?...
Seni mısra mısra
Seni şiir şiir...
Seni ünlem ünlem
işliyorum yürek günlüğüme
ne kadar mutluyum bilemezsin
o hicrân gözleri gördüğüme
haydi bir el at
uzan parmak uçlarınla
senden başka kimsenin
dokunuşu çare değil
şu basiretime atılan kör düğüme...
Yazılmayı bekleyen
bir kağıt gibi yayılıyorsun
hayâl defterimde
Sana kalem olmayı bekledim
ömrümün en şiir yerinde
yanağına ikimize dair
nağme nağme şarkılar,
ezgi ezgi türküler,
yaşam yaşam öyküler
kafile kafile kuşlar
fersah fersah gülbahçeleri
galaksiler dolusu yıldızlar
ve ömrü güzelliğine
kanmamış kelebekler
yanaklarına gözyaşımın
saydam sıcağı
kanımın kızıl kıyamet rengiyle
mürekkep olup akmayı bekler...
Sana bakarım ben
bir daha göremeyekmişcesine
özlemle sevdayla sevgiyle
suskunluğum yarılır
o billûr berrak pınarlarca fışkıran
beyaz yumaklarla köpüren sesine...
körlüğüm aralanır yüzüne
güneşe aralanan bulutlar gibi
yıldızlara varıp her biri aktıkça
arkalarısıra dilekler tutar gibi...
Hiç bilmediğim bir şehirde
çok iyi bildiğim bir şey yapıyorsun
bizi düşünüyor bizi düşlüyorsun
ve düşlerinle içime düşüyorsun
ışın ışın bir şimşek gibi
ışığın kıvılcımlar bırakıyor
gözlerimin buğultusunda
kulaklarım pasından arınsın istiyorum
sesinin şakrak uğultusunda...
mevsimini şaşırmış bir yağmur gibiyim
sadece yokluğuna yağıyorum
varlığına olan hasretimle
birbirimizin yokluğuna ağlıyorum...
*
Bilâl Mardin
